Zanim dłuższy wpis o przywróceniu terminu:
Ważna uchwała Sądu Najwyższego i bardzo świeża, bo z dnia 13.12.2013r. – a więc wydana dokładnie miesiąc temu.
W treści tej uchwały (sygn. akt III CZP 79/13) Sąd Najwyższy stwierdził, iż:
Dopuszczalne jest zawarcie umowy darowizny na wypadek śmierci, jeżeli jej przedmiotem są konkretne rzeczy lub prawa, a umowa nie jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Sama darowizna na wypadek śmierci była przedmiotem wielu dyskusji i sporów w tzw. doktrynie.
Musisz jednak wiedzieć, iż darowizna na wypadek śmierci nie jest konkretnie uregulowana w żadnym przepisie (były co prawda projekty, ale żaden z projektów nie stał się obowiązującym prawem)
Przepisy prawa spadkowego przewidują co prawda zapis windykacyjny , ale to naprawdę zupełnie nie to samo.
(zapis windykacyjny akurat ma już swoje stałe miejsce w kodeksie cywilnym – w części dotyczącej prawa spadkowego)
Zapis windykacyjny można umieścić tylko w testamencie, i to w testamencie mającym formę aktu notarialnego.
Testament zaś (zupełnie inaczej niż umowę darowizny) można łatwo zmienić lub odwołać, oczywiście o treści testamentu decyduje tylko osoba, która testament ten sporządza.
W przypadku darowizny jest jednak inaczej: darowizna nie jest czynnością jednostronną – jest umową.
Dlatego też:
zanim podejmiesz decyzję o rozporządzeniu swoim majątkiem, dobrze się zastanów, co naprawdę chcesz osiągnąć.
Uchwała nie zastępuje jednak ustawy i nie ma mocy ustawy.
Praktyka pokaże, co konkretnie z tej uchwały wyniknie.
Niedługo powinno się pojawić uzasadnienie tej uchwały. Wtedy poświęcę jej dłuższy wpis.
13 stycznia 2014 @ 17:58
Też czekam na uzasadnienie, bo temat jest bardzo kontrowersyjny. Pozdrawiam,
Prawnik na macierzyńskim
13 stycznia 2014 @ 23:18
Mnie kiedyś uczyli, że nie ma swobody w zakresie kreowania czynności mortis causa…
14 stycznia 2014 @ 10:33
W sumie tak. Zgodnie z art. 941 k.c. rozporządzić majątkiem na wypadek śmierci można jedynie przez testament.
Sąd Najwyższy jednak taką uchwałę podjął. Dlatego niecierpliwie czekam na jej uzasadnienie.
14 stycznia 2014 @ 09:37
Poglądy o dopuszczalności takiej darowizny były już i są nadal wyrażane na gruncie naukowym. Co ciekawe jeden z krakowskich jej przedstawicieli będący notariuszem odmawia dokonywania tej czynności – ciekawe, czy po uzasadnieniu podejmie ryzyko 🙂
14 stycznia 2014 @ 10:16
Poglądy naukowe, dyskusje i spory w doktrynie były i pewnie będą. Ale póki co darowizna na wypadek śmierci
nie jest uregulowana w przepisach. Sama miałabym obawy, aby takie rozwiązanie doradzić. Gdzieś tam w tle pozostaje
jeszcze kwestia zachowku. Jak tylko SN uzasadnienie napisze, wrócę do tematu na blogu. A jeśli ktoś już teraz ma
praktyczne doświadczenie z tą instytucją, bardzo proszę o podzielenie się nim w komentarzach.
14 stycznia 2014 @ 10:23
Zatem czekamy na praktyczne doświadczenia.
Wydaje mi się jednak, że nie będzie ich wiele – szansa na wykonanie takiej czynności przez notariusza jest bliska zeru.
16 stycznia 2014 @ 14:28
Bardzo ciekawy i rzeczowy wpis.Bardzo mi się podoba ten blog. Dlatego dodaję go do mojej listy najlepszych blogów prawniczych http://blogi-o-prawie.blogspot.com/ . Liczę na więcej ciekawych wpisów.
17 stycznia 2014 @ 22:26
No i warto zaglądać na bloga Pani Mecenas (nie miałam zresztą wątpliwości :-))! Arcyciekawy wyrok SN. Jak inni koledzy-prawnicy czekam z niecierpliwością na uzasadnienie.
20 stycznia 2014 @ 10:45
No to czekamy razem:) Mam nadzieję, że uzasadnienie warte będzie oczekiwania. No i SN wprost wyjaśni kwestię
“doliczanie darowizn na wypadek śmierci a zachowek”
18 lipca 2015 @ 14:33
co jeśli przedmiotem tej darowizny jest nieruchomość, z której prowadzona jest egzekucja ? czy obdarowani mają szanse się jakoś bronić przed tą egzekucją po śmierci darczyńcy ?
10 czerwca 2016 @ 20:28
Dokonanie nieodplatnej czynnosci prawnej na rzecz osoby trzeciej a z pokrzywdzeniem wierzyciela. Samo to wystarcza. Czynnosc nieskuteczna wzgledem wierzyciela. A, ze tu mamy egzekycje z przedmiotu zabezpieczenia… Tym bardziej